โฮงหนังเมืองแพร่

โรงหนังแสนเมืองและโรงหนังแมนสรวง

        ย้อนถอยหลังไปประมาณ 20-30 ปี โรงภาพยนตร์ เป็นหนึ่งของความบันเทิงที่ผู้คนทุกวัยชื่นชอบ โดยเฉพาะเด็กๆ ที่จะรบเร้าผู้ปกครองให้พาไปดูหนังในวันหยุด เพราะการไปดูหนังนั้นเด็กๆ จะได้กินขนม ป๊อบคอร์น(ข้าวโพดคั่ว) และน้ำอัดลม ระหว่างดูหนังด้วย ส่วนวัยรุ่นโรงหนังก็จะเป็นแหล่งนัดพบระหว่างหนุ่มสาวที่จะนัดเจอและพูดคุยกันก่อนหนังจะเริ่มฉาย และในช่วงไหนมีหนังรักโรแมนติกเข้าฉาย หนุ่มสาวก็จะพากันตบเท้าจูงมือคู่รักบอกความในใจผ่านหนังที่ดูเปรียบตนเองเป็นพระเอกนางเอกในเรื่องที่ดูด้วยกัน สำหรับเมืองแพร่เรานั้นในอดีตมีโรงหนังด้วยกันถึงสามแห่ง คือ โรงหนังแมนสรวง,โรงหนังแสนเมือง และโรงภาพยนตร์ศรีเทพวงศ์ อยู่หลังตลาดอรทัยต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็นโรงภาพยนตร์ธนารุ่งโรจน์ หากใครจำได้ สมัยก่อน ทางโรงเรียนจะพานักเรียนชั้นประถมศึกษา เด็กเรียงแถวไปดูกันปีละหนึ่งถึงสองครั้ง คือในช่วงวันเด็ก หรือวันสำคัญทางพุทธศาสนา หนังที่เด็กๆจะได้ดูนั้นก็เป็นการ์ตูนเกี่ยวกับพุทธศาสนา เช่น เรื่องพระพุทธเจ้า,วรรณคดีไทยต่างๆ ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะเป็นหนังจากประเทศอินเดีย โดยเฉพาะเรื่ององคุลีมาล กับประโยคเด็ดที่องค์สัมมาสัมพุทธเจ้าทรงตรัสโปรดแด่องคุลีมาลว่า “เราหยุดแล้ว แต่ท่านยังไม่หยุด” ซึ่งเป็นคำสอนที่คุณครูมักจะนำมาสอนและขยายความให้ฟังหลังดูหนังจบ และใช่ว่าเราจะดูหนังได้แต่ที่โรงภาพยนตร์เท่านั้น ยังมีหนังขายยาที่ออกบริการฉายในพื้นที่ให้ชมกันฟรีๆ โดยคั่นเวลาหรือหยุดการชมเป็นช่วงๆ เพื่อขายสินค้ากัน ส่วนใหญ่หนังขายยามักจะมาจัดฉายตามวัดหรือ บริเวณสนามฟุตบอลตามโรงเรียนต่างๆ หนังที่ฉายส่วนใหญ่ก็จะเป็นหนังดังๆ ที่เคยเข้าฉายในโรงหนังมาก่อนแล้ว บรรยากาศของการดูหนังขายยานั้นจะแตกต่างจากการดูในโรงภาพยนตร์มากเพราะเราจะต้องเตรียมเสื่อไปปูรองนั่งระหว่างดูหนังด้วย หากใครไม่ได้เตรียมเสื่อมาก็จะมีชาวบ้านหัวใส นำหนังสือพิมพ์เก่ามาแร่ขายราคาแผ่นละห้าสิบสตางค์หรือหนึ่งบาทเพื่อรองนั่ง ส่วนรอบๆ ก็จะมีพ่อค้าแม่ค้ามาขายปลาหมึกปิ้ง ลูกชิ้น และขนมต่างๆ มาคอยบริการด้วย นั่งดูหนังไปกินขนมกันไปเริ่มจะปวดท้อง มองหาห้องน้ำห้องท่าพยายามอั้นไว้ให้นานที่สุด เพราะหนังกำลังสนุกและถ้าหนังที่ฉายเป็นหนังผีก็ยิ่งต้องอั้นจนหนังจบแล้วค่อยมาถ่ายทุกข์ที่บ้านแทน และถ้าทนไม่ไหวก็จะต้องหาแนวร่วมไปยืนเฝ้าระหว่างเข้าห้องน้ำด้วย ไม่รู้เป็นเพราะอะไรห้องน้ำของวัดจะต้องอยู่ใกล้ศาลาสวดศพเกือบทุกวัดไป การดูหนังหรือภาพยนตร์ในสมัยก่อนจึงมีเรื่องราวให้จดจำมากมาย ไม่เหมือนกับยุคสมัยนี้ หากเพียงจะดูหนังก็สามารถดูผ่าน youtube, แผ่นดีวีดี, หรือสมาร์ทโฟน ได้เลย ทำให้โรงภาพยนตร์และหนังกลางแปลง หนังขายยา เริ่มหายไปจากสังคมบ้านเรา กลายเป็นเพียงภาพความทรงจำจอหนังผ้าใบสีขาว

โดย คมสัน  หน่อคำ

083-7373307