ตางผีเดิน

ตางผีเตียว เรียบเรียงโดย นายคมสัน  หน่อคำ

            ตางผีเตียว คือ ทางเดินของผีที่ผีต้องผ่าน ส่วนมากจะเป็นหลืบเป็นซอกเล็กๆ ที่คนใช้ผ่านไปมาหาสู่กัน อย่างเช่นบ้านติดกันแต่รั้วกั้นไว้ แต่มีทางเดินเล็กๆไว้ไปมาหาสู่กัน บ้านทางเหนือบางบ้านจะอยู่ร่วมกันเป็นญาติครอบครัวใหญ่ จะใช้พื้นที่เดียว แต่จะสร้างบ้านหลายหลัง เขาเรียกเป็นโพ้ง โพ้งหนึ่งจะมีบ้าน 3หลังขึ้นไป บางทีมี 5-6 หลัง แล้วแต่ญาติเยอะไม่เยอะ ปู่ย่าตายายจะแบ่งมรดกให้ลูกหลานเป็นที่ดินผืนหนึ่ง ให้แบ่งกัน แต่คนเหนือไม่ทำรั้วกั้นเพราะเป็นญาติๆกัน แต่ถ้าผิดใจกันทะเลาะกันรุนแรง ก็มักจะทำรั้วกั้นกัน แต่บ้านที่อยู่ข้างในสุดจะออกยาก ต้องทำทางเล็กๆไว้ออก ทางนั้นส่วนมากก็คือทางผีเตียว

              บางทีทางผีเตียวไม่ใช่แค่ทางเล็กๆเสมอไป ผีอาจจะเดินไปมาได้ทุกทาง แต่ถ้าไปกั้นทางเดินของผีไปล้อมรั้วปิดทางเดินของผี ก็มักจะประสบเคราะห์ร้ายกัน อย่างเช่นเรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้  บ้านลุงคนหนึ่งชื่อลุงคำ บ้านอยู่ติดกับถนนใหญ่ หลังบ้านลุงคำมีบ้านอยู่อีกหลายหลัง เพราะโพ้งนั้นเป็นเครือญาติใหญ่ มีประมาณ 5หลังและบ้านทั้ง 5 หลังนี้เคยมีคนตายแล้วทุกหลัง เวลาจะออกมาถนนใหญ่เขาจะออกมาทางซอยด้านข้าง ด้านหลังบ้านลุงคำ มีรั้วกั้นแต่ก็มีทางเล็กให้เดินออกมาได้ เป็นทางลัดออกถนนใหญ่ คนที่อยู่หลังบ้านลุงคำก็ชอบออกจากทางเล็กๆนั้นเป็นประจำเพราะขี้เกียจอ้อมออกซอย
       อยู่มาวันหนึ่งลุงคำนึกไงไม่รู้เอาอิฐมาก่อตรงทางเดินเล็กๆนั้น ปิดไม่ให้คนเดินผ่านไปผ่านมา สงสัยคงรำคาญ พอวันรุ่งขึ้นลุงคำเป็นไข้ขึ้นสูงมาก ไปหาหมอได้ยามาทาน 2-3 วันก็ไม่ทุเลาลง อาการยิ่งหนักไปเรื่อยๆ ไปหาหมอหมอบอกว่าเป็นไข้ธรรมดา ก็สงสัยว่าทานยาแล้วไม่หายไข้ไม่ลดลงเลย ลูกลุงคำเลยตัดสินใจพาลุงคำไปหาหมอดูร่างทรง ทางเหนือเรียกว่า หมอเมี่ย หรือ หมอเมื่อ หมอเมื่อทักมาว่าลุงคำไปปิดทางเดินของผี ซึ่งทางนั้นผีเดินผ่านกันเยอะ ให้ไปทุบออกซะ อีกวันต่อมาลูกลุงคำก็ไปทุบออก อาการของลุงคำก็ค่อยๆหายเป็นปรกติก เรื่องนี้เป็นความเชื่อของคนโบราณ คนโบราณเวลาจะสร้างบ้านก็มักจะสร้างทางเดินแคบๆไว้ไปมาหาสู่กันเสมอ ถ้าลูกหลานผิดใจกันถึงกับขั้นล้อมรั้วกั้นกัน ก็มักจะประสบโชคร้ายหรือโรคภัยไข้เจ็บตลอด

            มีอีกเรื่องหนึ่งของผม ตอนผมเป็นเด็กผมเลี้ยงหมาไว้ตัวหนึ่งตอนมันเล็กๆมันชอบหนีไปบ้านอื่นซึ่งผ่านทางแคบๆ ทางนั้นเป็นทางผีเตียว ผมไม่รู้เลยเอาไม้แผ่นไปกั้นไว้ เพื่อไม่ให้มันออกไป แม่ผมเห็นเลยต่อว่าผมให้เอาออก ทางนั้นเป็นทางผีเตียวเด๋วจะมีอันเป็นไป ผมก็รีบเอาออกเลย แล้วผมก็กลัวไม่ผ่านทางนั้นอีกเพราะว่าเป็นทางผีเตียว แต่คนก็ผ่านได้ผีไม่ทำอะไรให้ แต่ผมเป็นเด็กนี่เนาะก็เลยกลัว